Biz olabilmek...

11-02-2020

Biz olabilmek...

Afrika'da cÌ§alısÌ§an bir antropolog bir kabilenin cÌ§ocuklarına bir oyun oynamayı oÌˆnerir. Oyun basittir. CÌ§ocukları belirli bir yerde yan yana sıraya dizer ve acÌ§ıklar: "Herkes karsÌ§ıdaki agÌ†aca kadar tuÌˆm guÌˆcuÌˆyle kosÌ§acak ve agÌ†aca ilk ulasÌ§an birinciligÌ†i kapacak. OÌˆduÌˆluÌˆ ise yine o agÌ†acın altındaki guÌˆzel meyveleri yemek olacak."

CÌ§ocuklar oyuna hazır olunca, antropolog oyunu basÌ§latır. IÌ‡sÌ§te o anda buÌˆtuÌˆn cÌ§ocuklar el ele tutusÌ§ur ve beraberce kosÌ§arlar. Hedef goÌˆsterilen agÌ†acın altına beraber varırlar ve hep beraber meyveleri yemeye basÌ§larlar.

Antropolog sÌ§asÌ§ırır ve cÌ§ocuklara neden boÌˆyle yaptıklarını sorar. AldıgÌ†ı cevap hayli manidardır; "Biz ubuntu yaptık... YarısÌ§saydık, aramızdan sadece bir kisÌ§i yarısÌ§ı kazanacak ve birinci olacaktı. Nasıl olur da digÌ†erleri mutsuzken yarısÌ§ı kazanan bir kisÌ§i oÌˆduÌˆl meyveyi yiyebilir?

Oysa biz ubuntu yaparak hepimiz yedik. Ubuntu bizim dilimizde "Ben, biz oldugÌ†umuz zaman benim demek."

*** Yukarıdaki yazı, Facebook'ta yapılan paylasÌ§ımlardan bir alıntı. GercÌ§egÌ†i ne kadar yansıtıyor bilmiyorum, ama oÌˆzuÌˆnde cÌ§ok ama cÌ§ok guÌˆzel bir oÌˆgÌ†reti tasÌ§ıyor. Bir insanlık dersi veriyor bize. Birlik icÌ§erisinde olmanın guÌˆcuÌˆnuÌˆ, yuÌˆceligÌ†ini anlatıyor.

Birlik ve beraberlik, toplumların gelecegÌ†i, sagÌ†lıklı gelisÌ§imi icÌ§in belki de tek recÌ§ete. Birbirine bagÌ†lı olan, "biz" duygusuyla hareket edebilen toplumlar daima kazancÌ§lı cÌ§ıkarlar. CÌ§oÌˆzuÌˆlmeye muÌˆsait olan, birbirinden kopusÌ§an toplumlar ise kaybetmeye mahkumdur.

OÌˆzellikle, bizim gibi azınlık toplumları icÌ§in "birlik - beraberlik" kavramları cÌ§ok oÌˆnemlidir. Bu toplumlar birlik icÌ§erisinde hareket ettikcÌ§e benliklerini korumayı basÌ§aracak ve kimliklerini diri tutabileceklerdir. Birlik ve beraberlik ruhunun yerini kıskancÌ§lık, cÌ§ekememezlik aldıgÌ†ı
zaman ise o toplumda cÌ§oÌˆzuÌˆlmeler basÌ§layacak ve benligÌ†i, kimligÌ†i tehlikeye duÌˆsÌ§ecektir.

OÌˆrnek; 29 Ocak 1988'de kimligÌ†ini inkar edenlere karsÌ§ı el ele tutusÌ§an, yapılan haksızlıklara karsÌ§ı haykıran azınlık insanı en buÌˆyuÌˆk guÌˆcuÌˆnuÌˆ birbirine kenetlenmekten sagÌ†lamısÌ§tır. Kadınıyla, erkegÌ†iyle, cÌ§oluk cÌ§ocugÌ†uyla yollara doÌˆkuÌˆlduÌˆyse, polis barikatlarına goÌˆgÌ†uÌˆs gerebildiyse, bu ancak birlik - beraberlik ruhuyla gercÌ§eklesÌ§ebilmisÌ§tir.

Zor guÌˆnler insanları birbirine daha da yakınlasÌ§tırır. Ancak rehavet cÌ§oÌˆkmeye basÌ§ladı mı, dagÌ†ılmalar da beraberinde gelir. Bu nedenle, sadece guÌˆcÌ§ zamanlarda degÌ†il, her kosÌ§ulda birlikte hareket edebilmeyi basÌ§armaktır marifet olan.

IÌ‡nsanogÌ†lunun tabii ki zaafları vardır. Bazen vurdumduymazlıktan, bazen egolarımızdan, kisÌ§isel menfaatlerimizden dolayı sadece kendimizi duÌˆsÌ§uÌˆnerek hareket ederiz. "Bana dokunmayan yılan bin yasÌ§asın" dedigÌ†imiz cÌ§ok olmusÌ§tur. Ya da kıskancÌ§lık duygularımıza yenik duÌˆsÌ§tuÌˆgÌ†uÌˆmuÌˆz ve akıl tutulmasına ugÌ†radıgÌ†ımız anlar.
"Bu duygulardan arınmısÌ§ bir insan, muÌˆkemmel bir insandır. Bu gercÌ§ekcÌ§i degÌ†il." diyebilirsiniz. Haklı da olabilirsiniz. Ancak bu duyguları kontrol altına alabilmeyi oÌˆgÌ†renmek de bizim elimizde.

KisÌ§isel goÌˆruÌˆsÌ§uÌˆm; toplum olarak en oÌˆnemli zaafımızın yıkıcı elesÌ§tiri yapma egÌ†iliminde olmamız. "Biz" olabilmek icÌ§in hersÌ§eyden oÌˆnce bu bakısÌ§ acÌ§ımızı degÌ†isÌ§tirmemiz gerekiyor. Yapılan cÌ§alısÌ§maların, girisÌ§imlerin, yeni atılan adımların iyi tarafını goÌˆrmeye cÌ§alısÌ§arak, kısacası pozitif bir bakısÌ§ acÌ§ısı ve davranısÌ§ icÌ§erisine girmeye gayret ederek isÌ§e basÌ§lamak hicÌ§ de zor degÌ†il.

Ne guÌˆzel demisÌ§ler... Nerede birlik, orada dirlik... Bir elin nesi var, iki elin sesi var... Anca beraber, kanca beraber... Yalnız tasÌ§ duvar olmaz...

11 Şubat 2020 Salı 18:27