Το 2020 έ´εν έ®ταν μια καέ»έ® χρονιέ¬ έ³ια τέ·ν έ˜ρέ¬κέ· και έ³ια τον έ»όέ³ο αυτό εÏ€ενέ´Ïέ¸έ·καν κέ¬Ï€οιες εέ»Ï€έ¯έ´ες ανέ¬σχεσέ·ς του κακού κέ»έ¯ματος στέ·ν σύστασέ· τέ·ς έ´ιακομματικέ®ς εÏ€ιτροÏ€έ®ς Ï€ου έ¸α ασχοέ»έ·έ¸εέ¯ ειέ´ικέ¬ με τα Ï€ροέ²έ»έ®ματέ¬ τέ·ς.

Ποιος έ¸α Ï€ερέ¯μενε έ¬ραέ³ε Ï€ριν αÏ€ό έ­να χρόνο ότι το συνοριακό Ï€έ­ρασμα των ΚαστανεÏŽν Ï€ρος τέ·ν Αέ´ριανούποέ»έ· έ¸α έ®ταν σέ®μερα κέ»ειστό, οχυρωμέ­νο και αÏ€ονεκρωμέ­νο τουριστικέ¬ και εμÏ€ορικέ¬ ενÏŽÏ€ιον σκέ·νικού έ­ντασέ·ς ανέ¬μεσα στις έ´Ïο χώρες Ï€ου έ¾εκέ¯νέ·σε αÏ€ό τα τέ­έ»έ· έ¦εέ²ρουαρέ¯ου με το Ï€ροσφυέ³ικό και συνεÏ‡έ¯στέ·κε στέ·ν Ανατοέ»ικέ® Μεσόέ³ειο και το Αιέ³αέ¯ο στέ·ν έ´ιέ¬ρκεια του καέ»οκαιριού;

Η έ˜ρέ¬κέ· Ï€αραέ´οσιακέ¬ κερέ´έ¯έ¶ει αÏ€ό τέ·ν ειρέ®νέ· ανέ¬μεσα στέ·ν έ•έ»έ»έ¬έ´α και τέ·ν Τουρκέ¯α και Ï‡έ¬νει αÏ€ό τέ·ν έ­ντασέ· και τέ·ν αστέ¬έ¸εια στις εέ»έ»έ·νοτουρκικέ­ς σÏ‡έ­σεις. Η έ³εÏ‰έ³ραφικέ® τέ·ς έ¸έ­σέ· αÏ€εικονέ¯έ¶ει μια έ³έ­Ï†υρα μεταέ¾Ï των έ´Ïο χωρÏŽν και όταν έ· συμέ²οέ»ικέ® αυτέ® έ³έ­Ï†υρα «ανατινέ¬έ¶εται», τότε έ· έ˜ρέ¬κέ· και οι Ï€οέ»έ¯τες τέ·ς εέ¯ναι οι χαμέ­νοι τέ·ς υÏ€όέ¸εσέ·ς.

έ“ιατέ¯ έ· ειρέ®νέ· Ï†έ­ρνει σταέ¸ερότέ·τα, έ´ουέ»ειέ­ς, εμÏ€όριο, τουρισμό, ανταέ»έ»αέ³έ­ς οικονομικέ­ς, Ï€οέ»ιτιστικέ­ς, έ´ιασυνοριακέ­ς συνέ­ρέ³ιες μεταέ¾Ï έ´έ®μων, εÏ€ιμεέ»έ·τέ·ρέ¯Ï‰ν, συέ»έ»όέ³Ï‰ν, Ï€ροσωπικοτέ®των, έ· ειρέ®νέ· τονÏŽνει το αέ¯σέ¸έ·μα ασÏ†έ¬έ»ειας και υÏ€ερτονέ¯έ¶ει τα Ï€έ»εονεκτέ®ματα τέ·ς Ï€εριοÏ‡έ®ς, εέ¾αφανέ¯έ¶οντας Ï€αρέ¬έ»έ»έ·έ»α τέ·ν Ï€αέ»ιέ¬ εικόνα τέ·ς έ˜ρέ¬κέ·ς ως κομμέ¬τι τέ·ς ψυχροÏ€οέ»εμικέ®ς έ•υρÏŽÏ€έ·ς.

Πριν συμέ²ούν όμως όέ»α αυτέ¬, έ· Αέ¸έ®να φρόντισε με τις Ï€οέ»ιτικέ­ς τέ·ν τεέ»ευταέ¯α εικοσαετέ¯α να κέ¬νει έ­να σέ·μαντικότατο έ»έ¬έ¸ος. έˆÏ€αψε να αντιμετÏ‰Ï€έ¯έ¶ει τέ·ν έ˜ρέ¬κέ· σαν μια εέ¾αιρετικέ® Ï€ερέ¯Ï€τωσέ· όÏ€ου το συνεÏ‡έ­ς ενέ´ιαÏ†έ­ρον τέ·ς Ποέ»ιτεέ¯ας εέ¯ναι ταυτισμέ­νο με τέ·ν έ¬σκέ·σέ· Ï€οέ»ιτικÏŽν Ï€ου στέ·ρέ¯έ¶ουν Ï€έ¬σέ· έ¸υσέ¯α τέ·ν αναÏ€τυέ¾ιακέ® τέ·ς Ï€ροοÏ€τικέ® και στεριÏŽνουν τέ·ν κοινωνικέ® τέ·ς συνοÏ‡έ®.

έŒ,τι κερέ´έ®έ¸έ·κε έ³ια τέ·ν έ˜ρέ¬κέ· τέ·ν έ´εκαετέ¯α του 1990 σε εÏ€έ¯Ï€εέ´ο κοινωνικέ®ς και οικονομικέ®ς ευέ·μερέ¯ας, έ¬σκέ·σέ·ς Ï€ροοέ´ευτικÏŽν Ï€οέ»ιτικÏŽν Ï€ου έ´έ·μιούρέ³έ·σαν Ï€ροÏ‹Ï€οέ¸έ­σεις κοινωνικÏŽν συέ³κέ»έ®σεων και υÏ€οχώρέ·σέ·ς μισαέ»έ»όέ´οέ¾Ï‰ν εέ¸νικÏŽν έ´οέ³μέ¬των και εμμονÏŽν έ³Ïρω αÏ€ό τέ·ν Ï€έ»έ·έ¸υσμιακέ® τέ·ς σύνέ¸εσέ· και τέ·ν ταυτότέ·τα των κατοέ¯κων τέ·ς, Ï‡έ¬έ¸έ·καν τα εÏ€όμενα χρόνια μέ­σα στέ·ν έ´έ¯νέ· αναέ²έ¯Ï‰σέ·ς εέ¸νικισμÏŽν και τερέ¬στιων οικονομικÏŽν και κοινωνικÏŽν κρέ¯σεων.

Τα ερέ³οστέ¬σια έ­κέ»εισαν, το έ¬νοιέ³μα των συνόρων με τέ·ν έ’ουέ»έ³αρέ¯α και τέ·ν Ρουμανέ¯α μετατρέ¬Ï€έ·κε έ³ια Ï€οέ»έ»ούς σε Ï€ρόέ²έ»έ·μα αντέ¯ έ³ια ευέ»οέ³έ¯α, έ´ουέ»ειέ­ς Ï‡έ¬έ¸έ·καν, κέ¯νέ·τρα οικονομικέ¬ εέ¾αέ»εέ¯Ï†έ¸έ·καν, Ïˆέ·Ï†ισμέ­νοι νόμοι τέ·ς έ’ουέ»έ®ς, με κέ»ασσικό Ï€αρέ¬έ´ειέ³μα τις εκέ»οέ³έ­ς στα έ’ακούφια, έ­μειναν ανενερέ³οέ¯ και έ´εν εφαρμόστέ·καν, ενÏŽ έ¬έ»έ»οι Ï€ου εÏ€ιχειρέ®έ¸έ·κε να εφαρμοστούν όπως εέ¯ναι έ· έ´ιέ´ασκαέ»έ¯α τέ·ς τουρκικέ®ς έ³έ»ÏŽσσας στα έ´έ·μόσια σχοέ»εέ¯α έ´ευτεροέ²έ¬έ¸μιας εκÏ€αέ¯έ´ευσέ·ς έ® κέ¬Ï€οια Ï€ειρέ¬ματα έ³ια έ´έ¯έ³έ»Ï‰σσέ· Ï€ροσχοέ»ικέ® εκÏ€αέ¯έ´ευσέ· σύντομα αÏ€οσύρέ¸έ·καν.

Οι εέ¸νικέ­ς φοέ²έ¯ες αναέ¶Ï‰Ï€υρÏŽέ¸έ·καν, έ· μουσουέ»μανικέ® έ¸ρέ·σκεέ¯α κρατικοÏ€οιέ®έ¸έ·κε αÏ€οέ»Ïτως, οι οικονομικέ­ς εÏ€ενέ´Ïσεις έ³ια έ­ρέ³α υÏ€οέ´ομÏŽν, φραέ³μέ¬των, αναέ´ιέ¬ρέ¸ρωσέ·ς καέ»έ»ιερέ³ειÏŽν, αÏ€οτεέ»εσματικότερέ·ς εκμετέ¬έ»έ»ευσέ·ς Ï€έ»ουτοÏ€αραέ³Ï‰έ³ικÏŽν Ï€έ·έ³ÏŽν υÏ€οκαταστέ¬έ¸έ·καν αÏ€ό κρατικέ¬ φιέ»οέ´Ï‰ρέ®ματα των έ´ιακοσέ¯Ï‰ν τριακοσέ¯Ï‰ν ευρÏŽ έ³ια να αναÏ€αρέ¬έ³ουν τέ·ν φτώχεια, τέ·ν μιέ¶έ­ρια και το αέ¯σέ¸έ·μα ματαέ¯Ï‰σέ·ς τέ·ς νέ­ας έ³ενιέ¬ς αÏ€οκέ»εισμέ­νων αÏ€ό τέ·ν αέ³ορέ¬ ερέ³ασέ¯ας.

Η εέ¾Ï‰τερικέ® μετανέ¬στευσέ· στέ·ν Μειονότέ·τα έ»αμέ²έ¬νει Ï€έ»έ­ον έ´ιαστέ¬σεις εÏ€ιέ´έ·μέ¯ας αφού έ· Ï€αραμονέ® στα χωριέ¬ συνεÏ€έ¬έ³εται Ï€έ»έ®ρέ· φτωχοÏ€οέ¯έ·σέ·. έŠσως, ορισμέ­νοι Ï€έ¯σω αÏ€ό τις κουρτέ¯νες να σκέ­Ï†τονται ότι έ»Ïνεται εÏ€ιτέ­έ»ους με αυτόν τον τρόÏ€ο το «έ´έ·μοέ³ραφικό Ï€ρόέ²έ»έ·μα» τέ·ς έ˜ρέ¬κέ·ς, όπως εκεέ¯νοι το εννοούν, χωρέ¯ς να αÏ€ασχοέ»ούνται ιέ´ιαέ¯τερα με τις συνέ­Ï€ειες τέ·ς φτώχειας σε έ­ναν Ï€έ»έ·έ¸υσμό Ï€ου έ­Ï‡ει μέ¯α αμÏ†έ¯έ´ρομέ· σÏ‡έ­σέ· καχυÏ€οÏˆέ¯ας με το Κρέ¬τος και τις έ´ομέ­ς του.

Κέ¬Ï€Ï‰ς έ­τσι υÏ€ονομεύεται και έ· μειονοτικέ® εκÏ€αέ¯έ´ευσέ·, έ³ιατέ¯ κατέ¬ τους ειέ´ικούς «το μειονοτικό σχοέ»εέ¯ο εέ¯ναι έ­να κακό σχοέ»εέ¯ο», και συνεπώς αντέ¯ να το έ´ιορέ¸ÏŽσουμε φροντέ¯έ¶ουμε να κέ¬νουμε αυτέ® τέ·ν εÏ€ιέ»οέ³έ® ακόμα Ï€ιο εÏ€αÏ‡έ¸έ® και έ´Ïσκοέ»έ· έ³ια εκεέ¯νους Ï€ου τέ·ν κέ¬νουν.

Ασφαέ»ÏŽς έ· έ´ιακομματικέ® έ­Ï‡ει καέ»έ­ς Ï€ροέ¸έ­σεις έ³ια τέ·ν έ˜ρέ¬κέ·. έ”εν μÏ€ορεέ¯ να νομοέ¸ετέ®σει, μÏ€ορεέ¯ όμως να Ï€ροτεέ¯νει και να εÏ€ιέ²έ¬έ»ει αν το μÏ€ορέ­σει και αν Ï€ρέ¬έ³ματι το εÏ€ιέ¸υμέ®σει.

Η Ï€εέ¯ρα έ²έ­έ²αια έ´ιέ´έ¬σκει ότι ο έ´ρόμος έ³ια τέ·ν κόέ»ασέ· εέ¯ναι στρωμέ­νος με καέ»έ­ς Ï€ροέ¸έ­σεις. έ”εν φτέ¬νουν οι καέ»έ­ς Ï€ροέ¸έ­σεις. Η Ï€οέ»ιτικέ® έ´εν εέ¯ναι χώρος Ï€ροσευχών ούτε καν αÏ€έ»ÏŽν ευχών. έ•έ¯ναι έ¬σκέ·σέ· εφαρμοσμέ­νων Ï€οέ»ιτικÏŽν με κοινωνικό έ²έ¬έ¸ος και έ¸εσμικό και οικονομικό αντέ¯κτυÏ€ο.

ΟÏ€ότε αν εέ¯ναι να έ­ρέ¸ει έ· έ´ιακομματικέ® έ³ια να μας Ï€ει ότι νοιέ¬έ¶εται και μας αέ³αÏ€έ¬, αÏ€ό αέ³έ¬Ï€ες και «έ·έ¸ικέ® συμÏ€αρέ¬στασέ· στους ακρέ¯τες Ï€ου φυέ»έ¬ν έ˜ερμοÏ€Ïέ»ες» χορτέ¬σαμε, έ­Ï‡ουμε να τους Ï€ούμε. Τέ¯Ï€οτα καινούρέ³ιο έ­Ï‡ετε να μας Ï€εέ¯τε;