έ˜α μου εÏ€ιτρέ­Ïˆτε, σέ®μερα, στέ·ν αÏ€αρÏ‡έ® μιας Ï€οέ»Ï έ­ντονέ·ς Ï€οέ»ιτικέ¬ εέ²έ´ομέ¬έ´ας, να έ´ανειστÏŽ τα έ»όέ³ια του έ´έ·μοσιοέ³ρέ¬Ï†ου ΚÏŽστα έ“ιαννακέ¯έ´έ·, αÏ€ό τέ·ν έ·έ»εκτρονικέ® του στέ®έ»έ· στο protagon.gr.

έ•κεέ¯, όÏ€ου ο έ´έ·μοσιοέ³ρέ¬Ï†ος μιέ»έ¬ έ³ια τέ·ν μοναέ¾ιέ¬ του Ï€οέ»ιτικού όταν έ­ρχεται έ· σκέ»έ·ρέ® στιέ³μέ® τέ·ς αÏ€οχώρέ·σέ·ς. έŒταν τα φώτα σέ²έ®νουν και το Ï€οέ»Ïέ²ουο σμέ¬ρι τέ·ς έ´έ·μοσιότέ·τας αÏ€οέ´εικνύεται τόσο κενό και συνέ¬μα υÏ€οκριτικό μÏ€ροστέ¬ στα σÏ€ουέ´αέ¯α και τα μεέ³έ¬έ»α. έŒταν έ· στιέ³μέ® του Ï€ροσωπικού αέ³ÏŽνα έ³ια τέ·ν έ¶Ï‰έ®, αναέ²ιέ²έ¬έ¶εται Ï€έ­ρα και Ï€έ¬νω αÏ€ό ανέ¸ρÏŽÏ€ινα Ï€έ¬έ¸έ· και μικρότέ·τες.

έˆÏ‡Ï‰ τέ·ν τÏÏ‡έ· να έ³νωρέ¯έ¶Ï‰ τέ·ν έ¦ÏŽÏ†έ· έ“εννέ·ματέ¬ και να έ­Ï‡Ï‰ αντιέ»έ·Ï†έ¸εέ¯ τον τρόÏ€ο Ï€ου έ¶υέ³έ¯έ¶ει τα Ï€ρέ¬έ³ματα, Ï€ου εκÏ€ονεέ¯ τις Ï€οέ»ιτικέ­ς τέ·ς, Ï€ου χαρέ¬σσει τις εÏ€ιέ»οέ³έ­ς τέ·ς και ακοέ»ουέ¸εέ¯ τις έ´ιαέ´ρομέ­ς τέ·ς. Και έ¸α πω μόνο αυτό, ότι τους αέ³ÏŽνες τέ·ς μέ­Ï‡ρι σέ®μερα τους κέ­ρέ´ισε όέ»ους. έŒÏ€Ï‰ς Ï€ιστεύω, ότι έ¸α κερέ´έ¯σει και τέ· νέ­α μέ¬Ï‡έ· έ¶Ï‰έ®ς Ï€ου ανοέ¯έ³εται μÏ€ροστέ¬ τέ·ς. Ο έ»όέ³ος στον ΚÏŽστα έ“ιαννακέ¯έ´έ·..

«Σκεφτεέ¯τε έ³ια έ»έ¯έ³ο τέ· έ¦ÏŽÏ†έ·. έ’έ»έ­Ï€ει ειέ´έ®σεις. έ§αέ¶εύει στα social media. ΜÏ€ορεέ¯ και να αÏ€αντέ¬ει σε κέ¬να μέ®νυμα αέ³έ¬Ï€έ·ς στο κινέ·τό. Τα τέ·έ»εφωνέ®ματα έ¸α έ­Ï‡ουν έ»ιέ³οστέ­Ïˆει. Κέ¬Ï€οιοι έ´εν έ¸α έ¸έ­έ»ουν να ενοÏ‡έ»έ®σουν. Και κέ¬Ï€οιοι έ¬έ»έ»οι έ´εν έ­Ï‡ουν Ï€έ»έ­ον τέ¯Ï€οτα να Ï€ουν μαέ¶έ¯ τέ·ς. έ˜α εέ¯ναι στο κρεέ²έ¬τι έ® στον καναÏ€έ­ τέ·ς. Και έ¸α Ï€αρατέ·ρεέ¯ Ï€όσο έ³ρέ®έ³ορα Ï€έ¬ει να έ³εμέ¯σει εκεέ¯νο το κενό Ï€ου οριοέ¸ετεέ¯ται αÏ€ό το Ï€ερέ¯έ³ραμμέ¬ τέ·ς.

έ”εν χρειέ¬στέ·κε Ï€οέ»Ï, Ï€αρέ¬ μόνο έ»έ¯έ³ες ÏŽρες. Πέ¬νω στα καμέ­να τέ·ς Ï€οέ»ιτικέ®ς έ´ιαέ´ρομέ®ς, Ï€έ¬νω στο χώμα Ï€ου φύτεψε τις έ´ικέ­ς τέ·ς φιέ»οέ´οέ¾έ¯ες, φύτρωσαν καινούρέ³ια χόρτα. έžεÏ€ετέ¬Ï‡έ¸έ·καν με τέ· μέ¯α, σαν μανιτέ¬ρια μετέ¬ τέ· έ²ροÏ‡έ®. Με σÏ‡έ­έ´ια και στρατέ·έ³ικέ®.

έ’έ»έ­Ï€ει ανέ¸ρÏŽÏ€ους να εÏ€αναÏ€ροσέ´ιορέ¯έ¶ουν τέ·ν υÏ€όστασέ® τους έ´ιέ¬ τέ·ς αÏ€ουσέ¯ας τέ·ς. έ”ιαμοιρέ¬έ¶ουν τα ιμέ¬τιέ¬ τέ·ς και εκεέ¯νέ·, φυσικέ¬, έ´εν μÏ€ορεέ¯ να Ï€ει κέ¬τι. Στέ­κεται αέ¾ιοÏ€ρεÏ€έ®ς και τους έ²έ»έ­Ï€ει. έ•ννοεέ¯ται ότι με κέ¬Ï€οιες Ï€εριÏ€τÏŽσεις σκέ¬ει στα έ³έ­έ»ια. Ναι, έ²έ­έ²αια, όέ»οι τέ·ν τιμούν. Και ορισμέ­νοι ορκέ¯έ¶ονται ότι έ­Ï‡ουν τέ·ν ευÏ‡έ® και μερέ¯έ´ιο στέ·ν Ï€οέ»ιτικέ® τέ·ς Ï€αρακαταέ¸έ®κέ·. έŒμως Ï€οτέ­ στέ· έ¶Ï‰έ® τέ·ς έ´εν Ï€ρέ­Ï€ει να αισέ¸έ¬νέ¸έ·κε τόσο μόνέ·.

έ”εν έ¸α μÏ€ορούσε να έ³έ¯νει αέ»έ»ιÏŽς. ΑÏ€ό τέ· μέ¯α έ· φύσέ· Ï€ου αÏ€εÏ‡έ¸έ¬νεται το κενό και αÏ€ό τέ·ν έ¬έ»έ»έ· έ· Ï€οέ»ιτικέ®, αυτό το Ï€αμÏ†έ¬έ³ο τέ­ρας, Ï€ου κατασÏ€αρέ¬έ¶ει τους έ»αέ²Ï‰μέ­νους και τους τιμέ¬ όταν έ´εν εέ¯ναι Ï€έ»έ­ον αÏ€ειέ»έ·τικοέ¯. έŒμως, αυτός ο κυνικός αυτοματισμός Ï€ου συνέ´έ­ει τέ· έ¶Ï‰έ® με τέ·ν Ï€οέ»ιτικέ® εέ¯ναι να σε τρομέ¬έ¶ει.

Η έ¦ÏŽÏ†έ· έ­έ³ινε Ï€ρÏŽτο έ¸έ­μα έ³ια έ´Ïο μέ­ρες. Και ύστερα τέ· σκέ­Ï€ασε έ· σκόνέ· Ï€ου σέ®κωσε το Ï€οέ´οέ²οέ»έ·τό των έ¬έ»έ»Ï‰ν. Ναι, το έ¾έ­ρω, αυτό κέ¬νει ο καρκέ¯νος. έˆρχεται και ανοέ¯έ³ει μέ¯α Ï€αρέ­νέ¸εσέ· έ³ια να κέ»εέ¯σεις όέ»έ· τέ· έ¶Ï‰έ® σου εκεέ¯ μέ­σα και να μεέ¯νεις εσύ και αυτός. έ•κεέ¯ Ï€ου έ²ρέ¯σκεται τÏŽρα έ· έ¦ÏŽÏ†έ·, έ­Ï‡ουν έ²ρεέ¸εέ¯ τόσοι και τόσοι έ¬έ»έ»οι Ï€ου έ­μειναν με το έ²έ®μα μετέ­Ï‰ρο, έ²έ»έ­Ï€οντας τέ· έ³έ· να ανοέ¯έ³ει κέ¬τω αÏ€ό τα Ï€όέ´ια τους.

έˆτσι και αυτέ®. Τέ· μέ¯α μέ­ρα εέ¯Ï‡ε φώτα στο Ï€ρόσωπο και νέ®ματα στα Ï‡έ­ρια. Και μέ­σα σε έ»έ¯έ³ες ÏŽρες έ²ρέ­έ¸έ·κε κέ¬τωχρέ·, με έ­ναν ορό στο Ï‡έ­ρι να ανακοινÏŽνει ότι μέ­Ï‡ρι εκεέ¯ έ®ταν, έ´εν Ï€ρόκειται να Ï€έ¬ει Ï€ιο Ï€έ­ρα. έ§ρειέ¬έ¶εται τερέ¬στια έ³ενναιότέ·τα και Ï€ροσωπικέ® συέ³κρότέ·σέ· έ³ια να έ´ιαχειριστεέ¯ς κέ¬τι τέ­τοιο. Η αρρÏŽστια σε αÏ€οέ¶έ·μιÏŽνει με σοÏ†έ¯α. Και έ´έ¯νει στέ· ματιέ¬ σου μεέ³αέ»Ïτερο εύρος.

Η έ¦ÏŽÏ†έ· μÏ€ορεέ¯ να αισέ¸έ¬νεται τÏŽρα μόνέ·, όμως αντιέ»αμέ²έ¬νεται ότι τα σέ·μαντικέ¬ έ´εν εέ¯ναι όσα έ¬Ï†έ·σε Ï€έ¯σω τέ·ς, αέ»έ»έ¬ εκεέ¯να Ï€ου έ­Ï‡ει μÏ€ροστέ¬ τέ·ς. Ακόμα και αν το τέ·έ»έ­Ï†Ï‰νο σταματέ®σει να χτυÏ€έ¬ει, έ¾έ­ρει ότι όέ»έ· αυτέ® έ· έ²ουέ® έ®ταν έ³ια τα ασέ®μαντα. Και αν στο στόμα τέ·ς έ­Ï‡ει τέ· έ³εύσέ· τέ·ς Ï€έ¯κρας, τÏŽρα Ï€ου Ï€αρατέ·ρεέ¯ τα Ï€ρέ¬έ³ματα αÏ€ό κέ¬Ï€οια αÏ€όστασέ·, έ¯σως έ³έ»υκαέ¯νεται έ²έ»έ­Ï€οντέ¬ς τους σαν μικρέ¬ ανέ¸ρÏ‰Ï€έ¬κια Ï€ου τρέ­Ï‡ουν Ï€ρος έ­να κέ¬στρο φτιαέ³μέ­νο αÏ€ό έ¬μμο».